Natuurlijk wil je dat:
- De zorgzame moeder
- De beste schoonzoon
- De perfecte vader
- De geliefde dochter
- De gewaardeerde werknemer
- De behulpzame buurvrouw
- De altijd oproepbare vrijwilliger
- De mantelzorger van het jaar
- Het luisterend oor
- Maatje 36
- Een 24 uurs adviserend orgaan
- Een alleskunner
Klaarstaan voor een ander, zorgen voor een ander, hard werken. Het zijn sociale verwachtingen die de meesten van ons met de paplepel zijn in gegoten. We doen veel om gehoor te geven aan wat er van ons verwacht wordt. Vliegen van hot naar her, transformeren ons in een duizendpoot voor alles en iedereen… behalve voor onszelf.
Wanneer je voortdurend in een toestand van ‘geven’ zit:
- Kun je geen grenzen aangeven
- Ben je bang voor kritiek/afwijzing
- Heb je weinig zelfvertrouwen
- Cijfer je jezelf weg
- Kun je slecht ontvangen
- Heb je een negatief zelfbeeld
- Een lage eigenwaarde
- Heb je geen zicht op je eigen behoeftes
- Een gebrek aan zelfliefde
- Ontneem je jezelf het recht ‘jezelf’ te zijn
De schaamte voorbij
Wanneer je voor iedereen ‘ALLES’ wilt zijn bevind je je op een meedogenloze racebaan zonder finish en de enige manier om toch te eindigen is wanneer de brandstof op is. Een crash/leegloop waarin mensen vaak tot bezinning komen en beseffen dat in alles wat ze gegeven hebben niets van hen zelf zit of nog over is. Geleefd door de buitenwereld uit angst, schaamte of schuldgevoel.
Dr. Brené Brown deed jarenlang onderzoek naar kwetsbaarheid, moed, authenticiteit en schaamte. In haar boek ‘Gelukkig ben ik niet de enige’ laat ze zien hoe angst en schaamte aan de grond staan van je ‘geefcultuur’. Brown geeft de volgende definitie aan schaamte: “Schaamte is het intens pijnlijke gevoel dat je ervan overtuigd bent dat je gebreken vertoont en het daarom niet waard bent geaccepteerd te worden of erbij te horen.”
Vanuit ons menszijn is er een natuurlijk verlangen om ergens bij te horen. Het is een oerdrift die er in vroegere tijden voor zorgde dat je meer overlevingskansen had. Op het moment dat we de saamhorigheid dreigen te verliezen komt ons leven in drijfzand terecht. Het begint te glibberen, we vinden nergens houvast en zakken steeds verder weg. In dit stadium wordt het duidelijk hoezeer we ons leven hebben laten afhangen van de ander. Van wat de ander, je familie, je vrienden, de samenleving van je verwacht.
Tegenwoordig kennen we allemaal wel iemand, of we zijn het zelf, die op zoek is naar innerlijke kracht, innerlijke verwezenlijking, de bron, de wijsheid. Het lijkt erop dat we een soort van tripje moeten maken om dat wat wij ‘echt’ zijn te vinden. In deze zoektocht, of je nu van links komt of van rechts, stuiten allemaal op dezelfde weerstand en dat zijn onze kwetsbaarheid. Het gevoel er niet bij te horen, niet goed genoeg te zijn. Voor de meesten is dit zo afschuwelijk pijnlijk dat ze liever een leven lang ALLES geven om uiteindelijk zelf dan maar NIETS te zijn.
Je verzamelt het stap voor stap
Het is echter deze kwetsbaarheid, waarin je je eigen imperfectie ziet, waar je grootste kracht ligt. Dat is wat jezelf bent en er is volgens Brown MOED voor nodig om dat in jezelf te bezien. Vraag is natuurlijk waar je moed vindt? In een machocultuur waar de focus op perfectie en maakbaarheid ligt, waar het lijkt of iedereen onwijs gelukkig is en het waanzinnig goed voor elkaar heeft kan je de moed op voorhand al in de broek zakken. Zoals met veel dingen in het leven begint moed met iets kleins. Het staat niet zomaar op de stoep. Je verzamelt het stap voor stap. En bij elke stap die je gezet hebt verzamel je meer en meer moed. Je kijkt om, welke stap heb je gezet en hoe voelde dat. Voelde het goed, liefdevol, krachtig, neem nog een stap en een volgende stap. Strijdvaardig naar boven klauteren betekent soms ook een trede misstappen of eentje naar beneden vallen. Laat je niet ontmoedigen, bezie, doe, ervaar wat er gebeurt, praat erover en stap door. Je zult ervaren dat met elke stap die je zet je kwetsbaarheid juist je grootste kracht is. Daar wordt NIETS, ALLES.
STAP 1.
- Bewustwording: Word je bewust van je kwetsbaarheden. Is het angst, is het schaamte? Waarvoor? Benoem en schrijf op. Schaam je je voor lichaam, je financiële situatie, je scheiding, je baan? Ben je bang voor kritiek, voor afkeuring, voor niet geliefd worden?
STAP 2.
- Triggers: Wie of wat triggert dit gevoel? Je vriendinnen in maatje 36, de (afkeurende) blik van je collega, de welstand van de buren, het (ogenschijnlijk) fantastische huwelijk van anderen? Wees eerlijk naar jezelf. Als je weet wat je triggert geef je jezelf de mogelijkheid om te groeien, om je weerbaarder te maken. Leer je je triggers kennen, dan onderschep je het gevoel van angst of schaamte.
STAP 3.
- Communiceren: Praat erover. Niets is zo dodend als zwijgen. Je zult ervaren dat wanneer je het gesprek aandurft de ander net zo goed zijn of haar dingetjes heeft. Die openheid in het gesprek geeft een gevoel van verbinding/saamhorigheid.
STAP 4.
- Compassie: Wees lief. Niet alleen voor die ander maar vooral ook voor jezelf. Die zelf-straffende hand is dat ook hoe je een goede vriendin zou benaderen? (Ver) oordeel jezelf niet, ook niet als je fouten maakt. Probeer jezelf te troosten, te bemoedigen (hardop). Wanneer je jezelf in alles wat je bent kunt omarmen, je imperfectie mag zijn wat het is zul je dit ook veel makkelijker bij een ander kunnen. Zelfcompassie versterkt je zelfvertrouwen, eigenwaarde en zelfbeeld.
STAP 5.
- Positiviteit: Schrijf iedere dag 3 positieve eigenschappen op. Wat zijn jouw kwaliteiten? Vind je het moeilijk? Begin heel klein. Door dit te doen doe je al iets heel positiefs. Ik werk aan mijzelf……welk een prachtige kwaliteit is dat! Door je te richten op je positieve eigenschappen verliezen de negatieve (denkbeeldige) aan kracht.
