Toen ik in 2014 burn-out raakte bestond mijn heling uit een mix van wandelen, mediteren en energetisch werk. Iedere ochtend en avond gaf ik mijzelf een chakra connection (geleerd door Healing Touch) gevolgd door een meditatie van ongeveer 45 minuten. Een eenvoudig oefening daarvoor vond ik in het boek van Barbera Ann Brennan – Licht op de aura. Gewoon liggend in bed. Op je rug, de voeten circa 30 cm van elkaar gespreid, de handpalmen omhoog en dan de ademhalingen tellen. Hoewel in meditatie nooit een doel of streven legde ik mij in die tijd wel de discipline op om tot 250 ademhalingen te tellen. Ik telde de uitademingen die met het beoefenen steeds langer werden en de ontspanning steeds dieper maakten. De eerste weken was 250 uitademingen het stopteken maar naarmate de weken voorbij gingen merkte ik dat ik steeds vaker de tel kwijt raakte. Ik besefte mij niet meer dat ik niet aan het tellen was. De aandacht lag volledig op de ademhaling. Dit maakte dat ik soms een uur lag te mediteren.
Hoewel mediteren in beginsel erg onwennig kan voelen keek ik steeds meer uit naar deze 2 momenten op de dag. Na ongeveer 6 weken raakte ik tijdens een meditatie in een dusdanige diepe ontspanning dat ik het gevoel kreeg dat ik mijn lichaam ontsteeg. Mijn ademhaling en hartslag versnelden even voor het moment dat ik in volledige harmonie met mijzelf was. Ik vloeide over in een gevoel van thuiskomen, van gedragen worden door iets wat zo groots is dat ieder woord wat ik er aan zou wijden het tekort doet. Uitkijkend op een immense sterrenhemel ontmoette ik daar wie ik in essentie ben. Deze zuiver sereniteit is in mijn beleving ”ziel” of de bron of God of hoe je het ook wilt noemen. Dit is wie wij allemaal zijn en wat ons verbindt.
Transcenderen is een staat van ”zijn” waarbij je de fysieke wereld, de realiteit, je denken overstijgt. Een gevoelstoestand van het hoger bewustzijn waarin je opgenomen wordt in een gevoelstoestand van vrede en harmonie. Er is daar niets en tegelijkertijd is daar alles. Een ervaring als deze is te vergelijken met een bijna-dood-ervaring maar ook in het dagelijks leven kun je deze momenten van eenheid ervaren. Tijdens een wandeling in de natuur kun je plots vervloeien met alles om je heen. Alsof je opgaat in de grootsheid van al het leven hier op aarde.
Welk een meerwaarde heeft een transcendente ervaring.
Wat het mij destijds heeft gebracht is het besef dat wie ik denk te zijn, niet is wie ik ben. Wie ik denk te zijn is gevormd door de 3 O’s (opvoeding, onderwijs, omgeving) en de daaruit voortvloeiende overtuigingen die ik mijzelf heb toebedeeld. Deze ‘ik’ bestaat uit fysieke kenmerken, hobby’s, rollen, denk/gedragspatronen, leefstijl, uit normen en waarden, die we bestempelen als onze identiteit. In een transcendente ervaring valt dit alles weg. Daar zijn geen hokjes, rollen of rivaliteit. Daar is eenheid. Met een ervaring als deze zou je kunnen zeggen dat wat wij in de fysieke wereld als realiteit zien slechts een illusie van de geest is. Ondanks dat heb ik natuurlijk ook gewoon te maken met de dagelijkse uitdagingen van het leven. De ervaring van eenheid met ‘ziel’ is voor mij een positief anker waarop ik altijd kan terugvallen.
We leven in een wereld van controle en bewijs willen hebben maar er valt in een ervaring van transcendentie niets te bewijzen. We kunnen dat niet tastbaar of zichtbaar maken. Het is een bovennatuurlijk weten dat er meer is. En dat je door dat ‘meer’ wordt gedragen. Altijd.